Το γραφείο μας χειρίστηκε υπόθεση τραυματισμού άνδρα 67 ετών, ο οποίος τραυματίστηκε (τραυματικός πνευμονοθώρακας) μετά από σύγκρουση της μοτοσικλέτας που οδηγούσε με προσωρινά σταθμευμένο αυτοκίνητο, ο συνοδηγός του οποίου άνοιξε αιφνίδια και χωρίς να ελέγξει την πόρτα του προκειμένου να αποβιβαστεί. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι το γραφείο μας ανέλαβε την υπόθεση δύο έτη μετά τον τραυματισμό του εντολέα μας και ενώ του είχε καταβληθεί από την ασφαλιστική του εταιρεία στο πλαίσιο του φιλικού διακανονισμού και εξωδικαστικού συμβιβασμού το ποσό αποκατάστασης των υλικών ζημιών που υπέστη η μοτοσικλέτα του και ένα ελάχιστο ποσό 18,00 € για τον σοβαρό τραυματισμό του. Φυσικά ο εν λόγω συμβιβασμός ήταν αισχροκερδής λόγω της εμφανούς δυσαναλογίας παροχής αντιπαροχής.
Το Μονομελές Πρωτοδικείου Αθηνών εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 1120/2017 απόφασή του με την οποία επιδίκασε στον εντολέα μας χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστην εξαιτίας του τραυματισμού του, τα εισοδήματα που απώλεσε εξαιτίας της αδυναμίας του να εργαστεί, τις δαπάνες για φάρμακα και ποσό για τις υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας που του παρείχε η σύζυγός του καθ’ όλο το διάστημα της τρίμηνης αδυναμίας του να αυτοεξυπηρετηθεί.
Ακολουθούν αποσπάσματα της απόφασης
«….Όταν η παραπάνω οδηγός έφτασε στο ύψος του ΟΑ 100 της παραπάνω Λεωφόρου στην οποίο κινείτο, διέκοψε προσωρινά την πορεία της προκειμένου να αποβιβάσει τη συνοδηγό της…… Η τελευταία όμως αιφνίδια και ανέλεγκτα άνοιξε την εμπρόσθια δεξιά θύρα του οχήματος, τη στιγμή που διερχόταν στο δεξιό άκρο της Λεωφόρου ο ενάγων, καθόσον υπήρχε επαρκής χώρος για την παράλληλη κίνηση της μοτοσικλέτας και του οχήματος εντός της ίδιας λωρίδας, με αποτέλεσμα να χτυπήσει τη μοτοσικλέτα του ενάγοντος, να χάσει ο ενάγων τον έλεγχο της μοτοσικλέτας και να επιπέσει με τη δεξιά πλευρά της μοτοσικλέτας στα υπάρχοντα εκ δεξιών προστατευτικά κιγκλιδώματα και να προκληθεί ο τραυματισμός του ενάγοντος. Σύμφωνα με τα πλήρως ως άνω αποδειχθέντα περιστατικά, η σύγκρουση των δύο οχημάτων οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της παραπάνω οδηγού του ασφαλισμένου στην εναγομένη οχήματος, η οποία από έλλειψη προσοχής και σύνεσης την οποία επιδεικνύει ο μέσος συνετός οδηγός, κατά την οδήγηση του οχήματος του, δεν είχε διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, ούτε είχε τον πλήρη έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός της, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς, παρά τις επιβαλλόμενες από το άρθρο 12 παρ.1 και 19 παρ. 1,2,3 του Ν.2696/1999 υποχρεώσεις, λαμβάνοντας συνεχώς υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες, αφού αν και προτίθετο να αποβιβάσει την παραπάνω συνοδηγό της, δεν φρόντισε ώστε να μην προβεί αυτή στο άνοιγμα της δεξιάς θύρας προτού βεβαιωθεί ότι δεν θα κινδύνευαν από το άνοιγμά της άλλοι χρήστες της οδού, δεδομένου του ότι αν έλεγχε θα έβλεπε τον ενάγοντα (ο οποίος είχε επαρκή χώρο εντός της δεξιάς λωρίδας που κινείτο) να διέρχεται από τη δεξιά πλευρά της, ευρισκόμενο ήδη στο ύψος της δεξιάς θύρας της συνοδηγού και θα αντιλαμβανόταν ότι με το άνοιγμα της θύρας Θα ανέκοπτε την πορεία του καθόσον Θα προσέκρουε σε αυτήν. Από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι ο ενάγων οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του με μεγάλη ταχύτητα και ότι επιχείρησε να προσπεράσει από δεξιά ενώ δεν υπήρχε επαρκής χώρος, καθόσον ο ενάγων κινείτο ήδη παράλληλα με το όχημα της ασφαλισμένης στην εναγομένη οδηγού, στην ίδια λωρίδα κυκλοφορίας, βρισκόταν δε στο ύψος της δεξιάς θύρας του συνοδηγού όταν συνέβη το ατύχημα, ήτοι θα έπρεπε να είχε γίνει αντιληπτός από την οδηγό προτού αυτή επιτρέψει τα άνοιγμα της θύρας και την αποβίβαση της συνοδηγού, απορριπτομένου ως κατ’ ουσίαν αβάσιμου του νόμιμου κατ’ άρθρον 300 ΑΚ ισχυρισμού της εναγομένης…..
Αποτέλεσμα της άνω σύγκρουσης ήταν ο τραυματισμός του ενάγοντος, ο οποίος διακομίσβηκε στο Γ.Ν.Α. «………..», όπου διαγνώστηκε ότι υπέστη κατάγματα πλευρών δεξιά και πνευμονικές θλάσεις αμφώ, τα οποία αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά, καθώς και κάκωση κεφαλής και πηχεοκαρπικής (ΑΡ). ‘Έλαβε εξιτήριο στις ……, του εδόθησαν οδηγίες και φαρμακευτική αγωγή και του συνεστήθη τρίμηνη αναρρωτική άδεια και παρακολούθηση σε τακτική βάση στα ιατρεία της θωρακοχειρουργικής κλινικής. Επανεξετάστηκε άλλες τρεις φορές μετά τη νοσηλεία του, ήτοι τον Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 20…. (σχετ. ιατρικές γνωματεύσεις του άνω νοσοκομείου).
Εξαιτίας του τραυματισμού του από το ένδικο ατύχημα, είχε ανάγκη από αποκλειστική νοσοκόμα κατά την παραμονή του στο νοσοκομεία, για την οποία Θα απαιτείτο το ποσό των 70 ευρώ ημερησίως, κατά την κρίση του δικαστηρίου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ήτοι το συνολικό ποσό των 280 ευρώ (70 ευρώ Χ 4 ημέρες), καθώς από οικιακή βοηθό για 3 μήνες μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, ιδίως λόγω του διαγνωσθέντος κατά την έξοδο του τραυματικού αιμοπνευμοθώρακα και της ανάγκης συνεχούς λήψης οξυγόνου για 15 ώρες την ημέρα κατά το διάστημα αυτό (σχετ. εξιτήριο και ιατρική γνωμάτευση του άνω νοσοκομείου), για την οποία θα απαιτείτο το ποσό των 600 ευρώ, μηνιαίως, το οποίο είναι εύλογο, κατά την κρίση του δικαστηρίου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ήτοι το συνολικό ποσό των 1.800 ευρώ (600 ευρώ Χ 3 μήνες), χρέη δε αποκλειστικής νοσοκόμου και οικιακής βοηθού έκανε η σύζυγός του……. …….. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι κατά την ημέρα του ατυχήματος, ο ενάγων εργαζόταν ως επιστάτης στην εταιρία «……..», με μηνιαίες μικτές αποδοχές ύψους 1.550,74 ευρώ, απουσίασε δε από την παραπάνω εργασία του κατά τα χρονικό διάστημα από την ημέρα του ατυχήματος μέχρι και την , οπότε και διέκοψε την εργασία του λόγω συνταξιοδότησης (σχετ. προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα από την εργασία του, βεβαίωση κι απόδειξη πληρωμής αποδοχών), με αποτέλεσμα να απωλέσει για τα παραπάνω διάστημα των δύο μηνών το συνολικό ποσό των 3.101,48 ευρώ (1.550,74 ευρώ μηνιαίως Χ 2 μήνες), για το οποίο δικαιούται αντίστοιχη αποζημίωση, αφαιρουμένου όμως του ποσού της επιδότησης που έλαβε από τον ασφαλιστικού του φορέα ΙΚΑ, ύψους 1.562,40 ευρώ, ήτοι δικαιούται συνολική αποζημίωση ύψους 1.539,08 ευρώ (3.101,48 -1,562,40 ευρώ) (σχετ έγγραφα ασφαλιστικού οργανισμού), Επίσης, απώλεσε για το άνω διάσημα των δύο μηνών και τις εργοδοτικές εισφορές που κατέβαλε ο εργοδότης του στα ασφαλιστικά ταμεία που ανήκε ΙΚΑ και ΤΣΜΕΔΕ, ύψους 376,21 ευρώ και 273,39 ευρώ, αντίστοιχα, ήτοι συνολικού ύψους 649,60 ευρώ, ήτοι απώλεσε από την άνω αιτία τα συνολικό ποσό των 1.299,20 ευρώ (649,60 ευρώ Χ 2 μήνες). Σημειώνεται ότι α τραυματισθείς δεν έχει άμεση αξίωση κατά του εργοδότη, προκειμένου να απαιτήσει τις εισφορές αυτές. όμως αυτές (εισφορές) δεν παύουν να αποτελούν όφελος για τον εργαζόμενο, η απολαβή του οποίου χάνεται για τον παραπάνω λόγο. ο εργαζόμενος τραυματισθείς για να απολαύσει το όφελος των εργοδοτικών εισφορών θα πρέπει είτε να τις καταβάλλει ο ίδιος με δικά του χρήματα, είτε να ασχοληθεί μεταγενέστερα με ίσο χρόνο. Τελικά οι εισφορές αυτές (εργοδοτικές και εργατικές) με την παραπάνω μορφή, αποτελούν ζημία (άρθρα 914ΑΚ) για τον παθόντα, ο οποίος’ δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση από τον υπόχρεο (ΑΠ 291/2007, ΕλΔ 2007,1020, ΕφΑθ 4529/2008, ΕλΔ 2009,529). Περαιτέρω, δαπάνησε για τη συμμετοχή του στην αγορά φαρμάκων το συνολικό ποσό των 133,68 ευρώ, για- την αγορά συσκευής οξυγόνου το ποσό των 320 ευρώ, αφαιρουμένου όμως του ποσού των 150 ευρώ, το οποίο έλαβε από το ασφαλιστικό του ταμείο του, ήτοι δαπάνησε το ποσό των 170 ευρώ (320 ευρώ 150 ευρώ) (σχετ. αποδείξεις). Επομένως, πρέπει να γίνουν δεκτά ως ουσιαστικά βάσιμα όλα τα ανωτέρω κονδύλια. Ήτοι η συνολική θετική και αποθετική του ζημία ανήλθε στο ποσό των 5.221,96 ευρώ (280+ 1.800+ 1.539,08+ 1.299,20+ 133,68 +170).
Εκτός όμως από την αποζημίωση, πρέπει να επιδικασθεί στον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από το ένδικο ατύχημα, η οποία πρέπει να καθορισθεί στο ποσό των 10.000 ευρώ, το οποία το Δικαστήριο κρίνει εύλογο και δίκαιο σταθμίζοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα, τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, το βαθμό ταυ πταίσματος της οδηγοί: του ζημιογόνου αυτοκινήτου, το είδος του τραυματισμού του ενάγοντος, τον χρόνο αποθεραπείας; την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων. Πρέπει, συνεπώς να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή, ως βάσιμη και κατ΄ ουσίαν και να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 15.221,96 ευρώ (5.221,96 +10.000): νομιμοτόκως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση.