Το γραφείο μας ανέλαβε τη διεκδίκηση αποζημίωσης για λογαριασμό πελάτη μας, ο οποίος ήταν 23 ετών όταν υπέστη σοβαρό τραυματισμό εξαιτίας τροχαίου ατυχήματος. Για την αντιμετώπιση του τραυματισμού του υποβλήθηκε σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις εσωτερικής και εξωτερικής οστεοσύνθεσης, οι οποίες κατέλειπαν στη χειρουργημένη περιοχή δύσμορφες ουλές. Για τον λόγο αυτό ζητήσαμε και αποδείξαμε την αναγκαιότητα να επιδικαστεί αποζημίωση για τη μελλοντική δαπάνη πραγματοποίησης πλαστικής επέμβασης για την χειρουργική αποκατάσταση των εν λόγω δυσμορφιών. Το Μονομελές Εφετείο Αθηνών διόρθωσε την πρωτόδικη απόφαση, η οποία είχε απορρίψει το αίτημα μας ως πρόωρα ασκηθέν, και επιδίκασε το σχετικό αίτημά μας με το σκεπτικό της αποδεδειγμένης αναγκαιότητας πραγματοποίησης της επέμβασης στο μέλλον και όχι την πραγματοποίηση της κατά τον χρόνο υποβολής του αιτήματος. Επίσης το ανωτέρω Δικαστήριο διόρθωσε την πρωτόδικη απόφαση ως προς το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, καθώς η εν λόγω απόφαση είχε παραβιάσει την αρχή της αναλογικότητας επιδικάζοντας ποσό χρηματικής ικανοποίησης πολύ μικρότερο από το εύλογο. Ακολουθεί απόσπασμα της υπ’ αριθμ. 107/2020 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.
«..Από τα άρθρα 297, 298, 914, 929 και 930 παρ. 3 Α.Κ σαφώς συνάγεται ότι ως νοσήλια, τα οποία δικαιούται αυτός που έπαθε βλάβη του σώματος ή της υγείας του από αδικοπραξία, θεωρούνται όλες οι δαπάνες οι οποίες ήταν ή πρόκειται να είναι στο μέλλον, αναγκαίες για την αποκατάσταση της υγείας του, αδιάφορα αν αυτός πράγματι τις έκανε (Γεωργιάδη-Σταθόπουλου ΑΚ τ. ΙV σελ. 799, ΑΠ 2099/2007 ΝοΒ 2008.1339, : ΜΕΑ 710/2018 αδημ.). Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα έξοδα νοσοκομείου, αμοιβές ιατρών, δαπάνες αγοράς φαρμάκων, βελτιωμένης τροφής αναγκαίας για τη νοσηλεία, πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου και γενικά κάθε δαπάνη, που κατά τις εκτιμήσεις της ιατρικής επιστήμης, ήταν αναγκαία για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του παθόντος. Αν για την αντιμετώπιση του τραυματισμού του παθόντος και την αποκατάσταση της υγείας του υπάρχουν πολλές δυνατότητες, εκείνος έχει το δικαίωμα να επιλέξει αυτή που ανταποκρίνεται καλύτερα στις προσωπικές του σχέσεις. Ειδικότερα, η ελεύθερη επιλογή του θεράποντος ιατρού, νοσοκομείου, θεραπευτικού ιδρύματος και θεραπευτικής μεθόδου ανήκει κατά κανόνα στον ίδιο το ζημιούμενο. Το ζήτημα εμφανίζεται τόσο για τους ασφαλιστικά καλυμμένους παθόντες όσο και για τους ανασφάλιστους ή μη έχοντες επαρκή ασφαλιστική κάλυψη. Ορθώς γίνεται δεκτό ότι ο παθών από αδικοπραξία δεν είναι υποχρεωμένο; για να μην επιβαρύνει τον υπόχρεο, ασφαλιστικό του ταμείο από πλευράς διαθεσίμων ιατρών και θεραπευτικών κλινικών ή να νοσηλεύεται σε κλινική κατώτερης θέσης και όχι σε ανώτερη ή και στην πρώτη θέση. Ενόψει όμως του ισχύοντος κανόνος ότι αποδίδονται μόνο εκείνα τα έξοδα νοσηλείας-θεραπείας που θεωρούνται εύλογα, δηλαδή εκείνα τα οποίας, από την άποψη ενός συνετού παρατηρητή, φαίνονται σκόπιμα βάσει των δεδομένων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, το ζήτημα επιλύεται με τη σκέψη ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος από τον παθόντα, αν δεν υπήρχε υπόχρεος προς αποζημίωση και ο ίδιος ο παθών έπρεπε να αντιμετωπίσει εξ ιδίων την κατάστασή του. Δηλαδή, επιβάλλεται να αποδίδονται μόνο εκείνες οι δαπάνες νοσηλείας- θεραπείας, τις οποίες πραγματοποίησε ο παθών εξ ιδίων, ακόμη και αν δεν υπήρχε τρίτος υπόχρεο; προς αποζημίωση (Αθ. Κρητικός, Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκιν. Ατυχήματα έκδοση Δ’2008 παρ. 17, αρ. 21, σελ. 260-261).
Στη προκειμένη περίπτωση, αποδεικνύεται περαιτέρω ότι από τις άνω χειρουργικές επεμβάσεις (εξωτερική και εσωτερική οστεοσύνθεση αριστερής κνήμης και σφυρού), στις οποίες υποβλήθηκε ο ενάγων προς αντιμετώπιση των καταγμάτων, που υπέστη από το αυτοκινητικό ατύχημα, δημιουργήθηκαν μετεγχειρητικά δύσμορφες ουλές στη μεσότητα της πάσχουσας κνήμης κατά την προσθία επιφάνεια, αλλά ένθεν και ένθεν στα σφυρά (έσω και έξω), τις οποίες (ουλές) διαπίστωσε και ο πλαστικός χειρουργός Λ. Π., κατά την κλινική εξέταση, στην οποία υπέβαλε τον ενάγοντα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την επαναπροσκομιζόμενη από τον τελευταίο μετ’ επικλήσεως από 18.4.2016 ιατρική γνωμάτευση του εν λόγω πλαστικού χειρουργού, ο ενάγων εμφανίζει στη πάσχουσα περιοχή της κνήμης εισέλκουσες ουλές με την ειδεχθή μορφολογία «δερματικής οπής» ή σαν μία λεπτότατη μεμβράνη του δέρματος να εφάπτεται του υποκειμένου οστού απευθείας. Οι ουλές αυτές, που αντιστοιχούν στα σημεία εμπήξεως των υλικών της εξωτερικής οστεοσύνθεσης, είναι επίσης ασταθείς και εξαιρετικά ευαίσθητες. Στο σφυρό παρατηρείται ουλή χειρουργικής αιτιολογίας, παράλληλη προς τον άξονα του μέλους, μήκους 8 εκ. με ίχνη χειρουργική; συρραφής, η οποία είναι εισέλκουσα, εξαιρετικής δυσμορφίας, μονίμως νυγμώδης ή κνησμώδης. Τέλος, κατά την πτέρνα και τον άκρο πόδα παρατηρείται ουλή στεφανιαίας διευθύνσεως, εισέλκουσα ή σχεδόν αυλακοειδής, σαν να φαίνεται ότι διαμελίζει το πόδι σε δύο τμήματα, εξαιρετικής δυσμορφίας, μήκους 12 εκ. Σύμφωνα επίσης, με την ίδια ιατρική βεβαίωση, όλες οι παραπάνω βλάβες προκαλούν πρόβλημα δυσμορφίας και προκαλούν και λειτουργικά προβλήματα του τύπου των αγγειακών διαταραχών με απότοκο την φλεβική και λεμφική στάση και για το λόγο αυτόν καθίσταται επιτακτική η άμεση επανόρθωση των ανωτέρω βλαβών κατά το δυνατόν, με μία πλαστική επέμβαση, υπό γενική αναισθησία, η οποία απαιτεί νοσηλεία δύο (2) ημερών και μετεγχειρητικώς χρήση LASER προς περαιτέρω αισθητική βελτίωση των μετεγχειρητικών και των δυσχρωσικών ουλών, με κόστος ανερχόμενο (κατά το χρόνο σύνταξης της ιατρική; βεβαίωσης), για νοσηλεία σε ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα μέσων οικονομικών αξιώσεων, για LASER και για μετεγχειρητικό έλεγχο και παρακολούθηση, στο συνολικό ποσό των 6.458,00 ευρώ (νοσηλεία 2 ημερών 245 ευρώ, προ εγχειρητικό ς έλεγχο; 260 ευρώ, αμοιβή αποκλειστικών νοσοκόμων για ημερήσια και βραδυνή απασχόληση 139,90 ευρώ, χειρουργική αίθουσα 734 ευρώ, αναλώσιμα υλικά επέμβασης 290 ευρώ, αμοιβή αναισθησιολόγου 700 ευρώ, αμοιβή χειρουργού και βοηθού 2.450 ευρώ, μετεγχειρητικός έλεγχος στη κλινική 270 ευρώ, δαπάνη χρήσης laser για 8 συνεδρίες 640 ευρώ, μετεγχειρητική παρακολούθηση 360 ευρώ, φάρμακα κλπ 240 ευρώ).
Με τα ανωτέρω δεδομένα, σε συνδυασμό με τη νεαρή ηλικία του παθόντος (ηλικίας 23 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας, είναι πρόδηλη η ανάγκη υποβολής του ενάγοντος παθόντος στην ως άνω μελλοντική επανορθωτική χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να απαλειφθούν οι δύσμορφες ουλές, οι οποίες, πέραν των λειτουργικών προβλημάτων, του δημιουργούν αναμφίβολα, και αισθητικό πρόβλημα και στενοχώρια και είναι δικαιολογημένη η επιθυμία του για τούτο, συνάμα δε, προκύπτει ότι έχει και την πρόθεση να προβεί στην επέμβαση αυτή και τη σχετική δαπάνη. Ωστόσο, ενόψει του ισχύοντος κανόνα, κατά τα αναφερόμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, ότι αποδίδονται μόνο εκείνα τα έξοδα της νοσηλείας που θεωρούνται εύλογα, το απαιτούμενο, σύμφωνα με την άνω βεβαίωση (γνωμάτευση) του πλαστικού χειρουργού, ποσό, συνολικού ύψους 6.458,00 ευρώ, το οποίο, προφανώς αντιστοιχεί σε ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα όχι μέσων, αλλά ιδιαίτερα υψηλών οικονομικών αξιώσεων, κρίνεται υπερβολικό εν προκειμένω, καθώς, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβάνοντας υπόψη και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του εκκαλούντο; (αποθηκάριοι; με μικτές μηνιαίες αποδοχές 257,52 ευρώ), κρίνεται πλέον ή βέβαιον ότι ο τελευταίος, αν δεν υπήρχε υπόχρεος προς αποζημίωση του και μάλιστα ασφαλιστική εταιρία και έπρεπε ο ίδιος να αντιμετωπίσει εξ ιδίων την κατάσταση και να επωμιστεί τη σχετική δαπάνη, θα αναζητούσε και θα επέλεγε για τη σχετική επανορθωτική επέμβαση μια ιδιωτική κλινική μέσων οικονομικών αξιώσεων, με δεδομένο ότι ο ασφαλιστικός του φορέας δεν καλύπτει τη δαπάνη των παραπάνω περιγραφόμενων πλαστικών επεμβάσεων, διότι αφορούν αισθητικούς λόγους (Κ.Υ.Α Φ.90380/5383/738/10.4.2012 περί «Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ)», με απαιτούμενη δαπάνη 4.000,00 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο με βάση τα σχετικώς προεκτεθέντα ως προς το είδος των σωματικών βλαβών και την έκταση των μετεγχειρητικών βλαβών. Κατ’ ακολουθίαν τούτων, ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει το ποσό αυτό ως αποζημίωση για τη μέλλουσα αυτή θετική ζημία του, η αποκατάσταση της οποίας μπορεί να αξιωθεί και πριν από την πραγματοποίησή της, χωρίς να απαιτείται η οπωσδήποτε εκτέλεση της επιβαλλόμενης πλαστικής εγχείρησης, καθώς αρκεί η αναγκαιότητα της και η πρόθεση του παθόντος να υποβληθεί σε τέτοια εγχείρηση και τη σχετική δαπάνη, στοιχεία που συντρέχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενώ περαιτέρω η ελεύθερη επιλογή του θεράποντος ιατρού και νοσοκομείου ανήκει στον ίδιο το ζημιωθέντα, λαμβάνοντας υπόψη και τον τρόπο αντιμετώπισης από τον παθόντα των εξόδων νοσηλείας, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την συνεκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε ως προώρως ασκηθέν το εν λόγω κονδύλιο με την αιτιολογία ότι πρέπει πρώτα να προηγηθεί η χειρουργική επέμβαση της αφαίρεσης των υλικών της εσωτερική; οστεοσύνθεσης, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ως εκ τούτου ο δεύτερος λόγος της έφεσης του ενάγοντος πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός, ως ουσιαστικά βάσιμος…”
«..Τέλος, λόγω του σοβαρού τραυματισμού του και τη καταστροφή του οχήματός του κατά το ένδικο τροχαίο ατύχημα, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Λαμβανομένου δε υπόψη του είδους και του μεγέθους των τραυματισμών του, που περιγράφονται λεπτομερώς παραπάνω, της μόνιμης μερική; αναπηρίας που του προκάλεσαν, η οποία αφορά την μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα και της εμμένουσα δυσκαμψίας της αριστερής ποδοκνημικής, της διάρκειας της νοσηλείας του, της ταλαιπωρία; που δοκίμασε και θα δοκιμάζει στο μέλλον εξ αιτίας των τραυματισμών του, της έλλειψης συντρέχοντος πταίσματος εκ μέρους του και εν γένει της κοινωνική; και οικονομική; του κατάστασης, το ύψος αυτής πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 20.000,00 ευρώ, εκ των οποίων το ποσό των 100,00 ευρώ αφορά τη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από τη θλίψη που δοκίμασε εξαιτίας της στέρησης του οχήματός του, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο ενόψει των ανωτέρω κριτηρίων. Η εκκαλούμενη επομένως, η οποία έκρινε ότι το χρηματικό ποσό των χρηματική; ικανοποίηση; πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 5.000,00 ευρώ, έσφαλε μερικώς κατά τον εν μέρει βάσιμο περί τούτο πρώτο λόγο της έφεσης του ενάγοντος.